جایگاه حفظ در روایات-قسمت اول

 

بسم الله الرحمن الرحیم

چرا قرآن را حفظ کنیم ؟

جایگاه حفظ قرآن کریم در روایات معصومین علیهم السلام (قسمت اول)

پس از قرآن کریم، مهم‌ترین منبعی که برای شناخت فرهنگ اسلامی به آن مراجعه می‌شود، گفتار، رفتار و تقریر معصومان علیهم السلام است. چرا که آنان به عنوان معلمان و مفسران قرآن کریم از سوی خدای تعالی، عهده‌دار هدایت و راهبری بشریتند. با بررسی فرمایشات نورانی این عزیزان در می‌یابیم که ایشان در ضمن سخنان فراوانی که در این باره بیان فرموده‌اند، اقدام به تدوین یک نظام جامع برای تشویق، ترغیب و هدایت جامعه‌ی اسلامی به انس با قرآن از طریق حفظ آن، نموده‌اند.

با توجه به این که در مجامع کامل روایی، باب یا ابوابی به حفظ و حافظان قرآن اختصاص یافته است، بیان تمام روایات این موضوع ضرورتی ندارد؛ از همین رو برای رعایت اختصار، در این نوشتار و نوشتار­های آتی فقط به بیان اجمالی و فهرست گونه‌ی این روایات در شش دسته، بسنده می­ نماییم.

دسته‌ی یکم: توصیه نسبت به حفظ قرآن

با بررسی تاریخ و روایات وارده از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام به روایاتی بر می‌خوریم که آنان اصحاب و یاران خویش را به صورت‌های گوناگون به حفظ قرآن کریم توصیه فرموده‌اند. ناگفته پیداست که تشویق به یک امر، نشانگر مطلوبیت و اهمیت آن در نظر مردان پاک الهی است.

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله به یاران و اصحاب خویش توصیه می‌فرمود: «قرآن را بخوانید و آن را به خاطر سپارید، چرا که خداوند قلبی که قرآن را در خود جای داده است، عذاب نمی‌کند».[١]

این امر تا بدان جا مورد توجه و عنایت حضرت بود که درباره‌ی افراد بی‌بهره‌ی از حفظ قرآن این گونه سخن می‌راندند: «کسی که در اندرونش چیزی از قرآن نیست، همانند خانه‌ای ویران است».[٢]

ادامه دارد …

---

١. «إِقرَءُوا القُرآنَ وَاستَظهِروهُ فَإِنَّ اللهَ لا یُعَذِّبُ قَلباً وَعَی القُرآنَ»؛ مستدرک‌الوسائل ج ۴، ص ٢۴۵، بابُ استِحبابِ حِفظِ القُرآنِ و تَحَمُّلِ المَشَقَّةِ فی تَعَلُّمِهِ وَ حِفظِهِ.

٢. «إِنَّ الَّذی لَیسَ فی جَوفِهِ شَیءٌ مِنَ القُرآنِ کَالبَیتِ الخَرِبِ»؛ میزان‌الحکمة، ج ١٠، ص ۴٨١۶، ح ١۶۴٧۴.