قدرش را بدانیم...
در مطلب گذشته آیه‌ی ٣۴ سوره‌ی احزاب را بررسی کردیم، دومین آیه‌ی مورد بحث، آیه‌ی
«وَ لَقَد یَسَّرنا القُرآن للذِّکرِ فَهَل مِن مُدَّکِرٍ»[١]
است که چند بار در سوره‌ی قمر تکرار شده است و معنی آن این است که «به راستی ما قرآن را برای تذکر و پندآموزی، آسان و قابل فهم کردیم، پس آیا پندگیرنده‌ای هست؟».
با توجه به تفسیری که در آیه‌ی مطلب قبل، از واژه‌ی «ذکر» ارائه گشت در این جا نیز مفسران بزرگی چون مرحوم طبرسی – مؤلف تفسیر مجمع‌البیان – بر این باور است که مراد از آسان سازی قرآن برای ذکر، این است که آن را برای حفظ و قرائت آسان نمودیم تا همه‌ی آیات آن قابلیت از بر خواندن را داشته باشد؛[٢] پس آیا کسی هست که در این زمینه از قرآن بهره گیرد.
